کامپیوترهای عجیب و غریب و راهروهای کلاستروفوبیک سریال Severance - پسرک کامپیوتری

آنها در ابتدا کمی شبیه یک مک قدیمی به نظر می رسند، اما هر چه بیشتر به آن نگاه کنید، عجیب تر به نظر می آیند. صفحه نمایش تخت CRT که لمسی هم است. صفحه کلید آبی زیبا به یک گوی ترک بال غول پیکر مجهز است.

جرمی هیندل، طراح تولید سریال گفته، هدف این بود که دستگاهی طراحی کند که چندان هم منطقی نباشد و دنیای برزخ مانندی را که فقط در زیرزمین لومون وجود دارد، منعکس کند.او می خواست چیزهایی طراحی کند که عملا مشابه آن در دنیای کنونی وجود نداشته باشد.

سریال جدایی یا Severance در دنیایی اتفاق می افتد که در آن یک فناوری نو به کارکنان یک شرکت این امکان را می دهد که پس از یک جراحی کوچک مغز، زندگی خود را به دو نیم کنند. آن ها اساساً به دو نفر تبدیل می شوند: یکی که زندگی نسبتاً عادی دارد و دیگری که تمام وجودش در دفتر کاری شبیه برزخ قرار گرفته است. شخص در هر کدام از این دو شرایط چیزی از دنیای دیگر خود را به خاطر نمی آورد.

به همین دلیل، طراحی دفتر کار این شرکت مرموز بسیار مهم بود. نیاز بود که احساس مکانی خارج از زمان و مکان القا شود و این دو دنیا کاملا متمایز به نظر برسند.

نقطه شروع طراحی دفترها با الهام از دهه 1960 بود: میزهای زیبا، سازه های زیبا، چراغ های زیبا.

در نگاه اول، دفاتر Severance نسبتاً عادی به نظر می رسند. آن ها با دیوارهای سفید تمیز دارند و با کفی های سبز فرش شده روشن شده اند. اما در بخش بررسی کلان داده ها - جایی که بیشتر نمایش در آن اتفاق می افتد - همه چیز کمی عجیب و غریب است. با وجود داشتن یک اتاق بزرگ، چهار کارمند میزهایی در وسط اتاق دارند. راهروهایی که با هدف گمراه کردن مردم طراحی شده اند، به روش های گیج کننده چرخش دارند و اتاق ها پر از پرینترهای سه بعدی و بچه بزها هستند.

اتاق استراحت، برخلاف نامش، مکانی تاریک و تاریک است که در آن کارکنان به دلیل زیر پا گذاشتن قوانین مجازات می شوند. برای دسترسی به آن، آن ها به زور از یک راهروی طولانی، باریک و کم نور پایین می فرایند، در فضایی که تنها به عرض یک نفر است. هیندل می گوید: این فضا چیزی است که باعث می شود مردم هنگام تماشای آن احساس ناراحتی کنند. در قسمت پالایش کلان داده ها ، ارتفاع سقف بسیار کم است، بنابراین با وجود اینکه مساحت آن به مقدار یک زمین فوتبال است، به طرز عجیبی کلاستروفوبیک است.

گام بعدی تکمیل جزئیات کوچکتر بود زیرا دفتر زیرزمینی قرار ابود برای خودش دنیای باشد. هیندل تخمین می زند که تیم تولید حدود 100 محصول مختلف را برای استفاده در دفتر طراحی کرده اند که همگی به منظور تداعی یعنی زیبایی شناسی شرکت Lumon هستند.

کارمندان ابرای یافتن اعداد ترسناک در یک برنامه مشابه Minesweeper استفاده می کنند، به نظر می رسد که کامپیوترهای آنها ترکیبی از چند کامپیوتر باشد.

هیندل می گوید که رایانه های سریال واقعا کار می کردند. کامپیوترها قبل از شروع تولید، اصلاحات متعددی را پشت سر گذاشتند.

وقتی همه این عناصر را با هم ترکیب می کنید: رایانه های قدیمی، چیدمان هزارتویی، دکور دهه 60، راهروهای کلاستروفوبیک - و فیلم برداری خاص که اغلب یادآور فیلم های دوربین های امنیتی است، سریالی خواهید داشت که هم غریب و هم آشناست، هم دوست داشتنی و هم ناراحت کننده.

منبع: سایت ورج