نانوپوشش آنتی باکتریال 99.99 درصد عوامل بیماری زا را از بین می برد - پسرک کامپیوتری

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

به گزارش گروه فناوری خبرنگاران، پژوهشگران دانشگاه ملی علم و فناوری MISIS نانوپوشش آنتی باکتریال مبتنی بر نیترید بور ساختند که می تواند عوامل بیماری زا را تا 99.99 درصد از بین ببرد. این پوشش می تواند گزینه ای ایمن برای فناوری های آنتی باکتریال معمول باشد که اثرات جانبی منفی این فناوری ها را ندارد.

نتایج این پروژه در نشریه ACS Applied Materials & Interfaces به چاپ رسیده است.

امروزه به دلیل افزایش قابل توجه موارد جراحی در دنیا، دانشمندان در حال حل مشکل عفونت های میکروبی ناشی از ایمپلنت هستند. این امر به ویژه در طی عمل های ارتوپدی و دندانپزشکی جدی است. شکی نیست که درمان دارویی برای برطرف التهاب اطراف ایمپلنت ها دارای عوارض جانبی است که این امر به دلیل ویژگی های خاص آنتی بیوتیک ها و همچنین دوز های بالای آن ها است.

محققان این پروژه با آنالیز تأثیر یک نانوفیلم متشکل از نیترید بور روی باکتری های گرم منفی اشریشیا کلی (E.coli)، یک راه چاره غیر استاندارد برای این مشکل پیشنهاد کردند. نتایج یافته های محققان نشان داد که چنین نانوپوششی پس از 24 ساعت 100 درصد سلول های باکتریایی را غیبرطرفال می نماید.

نیترید بور هگزاگونالی دارای مجموعه ای از ویژگی های فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد است. در طول آزمایش ها، این گروه دریافتند که ساختار خاص نانوذرات نیترید بور دارای اثر ضدباکتری قابل مقایسه با آنتی بیوتیک ها است.

کریستینا گودز، نویسنده مقاله مربوط به این پروژه، محقق آزمایشگاه نانومواد غیر آلی MISIS در این باره گفت: باکتری ها در اثر تماس فیزیکی مستقیم با سطح سوزنی شکل نانویی سطح از بین می فرایند. در عین حال، این فیلم نانویی عارضه جانبی معمولی آنتی بیوتیک بر بافت های بدن را ندارد و نیترید بور نیز خود باعث سمیت سلولی نمی گردد.

پژوهشگران در این پروژه یک گام دیگر نیز به جلو برداشتند و میکرو منافذ پوشش نازک نیترید بور را با آنتی بیوتیک جنتامایسین پر کردند. نتایج نشان داد که این پوشش دارای اثر ضد باکتری است که به دلیل آزاد شدن کامل دارو در یک دوره اولیه کوتاه به وجود می آید. علاوه بر این، مقدار آن به مراتب کمتر از تزریق معمولی بود.

به گفته نویسندگان این مقاله، استفاده از یک فیلم ضدباکتری مبتنی بر نانوذرات نیترید بور می تواند روی ایمپلنت تاثیر شگرفی داشته باشد و قادر است خطر آلودگی باکتریایی را به حداقل برساند.

در حال حاضر، این تیم تحقیقاتی در حال اجرا مطالعات آزمایشگاهی روی پوشش های به دست آمده و همچنین در حال کار روی بهینه سازی پوشش برای استفاده های بعدی است.