قوم عجیبی که برای عبادت، بدنشان را سوراخ می نمایند! - پسرک کامپیوتری

تایپوسام فستیوالی ست که میلیون ها نفر در آن شرکت می نمایند و گفته می گردد که در آن، حواس انسان به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد. در این فستیوال همه جا رنگی می گردد و غوغایی در شهر به پا می گردد. با خبرنگاران همراه باشید تا با مراسم تایپوسام آشنا شوید.

درباره مراسم تایپوسام

داستان از آنجایی خطرناک می گردد که مردم در فستیوال تایپوسام با سیخ یا حتی چاقو آشپزخانه تمام بدنشان و حتی صورت هایشان را سوراخ می نمایند. شاید تصورش هم برایتان سخت باشد، اما این سنت برای برخی از پیروان این مذهب جز اصلی جشن تایپوسام تلقی می گردد و با میل و عشق کامل این کار را انجام می دهند و حتی آن را لذت معنوی تلقی می نمایند.

قانون برگزاری مراسم

برخی ها یک ظرف بزرگ پر از شیر را حمل می نمایند تا با تحمل کردن وزن آن به خودشان ریاضت دهند.

برخی دیگر سرشان را می تراشند و برخی دیگر به عبادت می پردازند. حتی برخی ها نذر می نمایند و کل جهت راهپیمایی جشن را سینه خیز می فرایند. حتی برخی ها بچه ها تازه متولد شده شان را با زنجیر و قلاب به نیشکر وصل می نمایند و اینگونه راهپیمایی می نمایند و در این میان برخی دیگر بدنشان را سوراخ می نمایند و یک علم بزرگ و رنگارنگ به نام کاوادی با خودشان حمل می نمایند و اینگونه توجه خود را به خدایشان نشان می دهند.

در واقع این علم یک سری سیخ دارد که در بدنشان فرو می رود و افراد باید با تحمل درد سیخ های آهنی، وزن علم را هم تحمل نمایند و به رژه خود ادامه دهند.

فلسفه درد کشیدن در فستیوال تایپوسام

گفته می گردد که مردم این آیین با درد کشیدن می خواهند که نفسشان را مدیریت نمایند و خشم و تمام ضعف های خودشان را کنار بگذارند و یک ارتباط معنوی با موروگان، خدای خودشان پیدا نمایند.

خیلی از مردمانی که به انجام این سنت دردناک می پردازند، عقیده دارند که سوراخ کردن بدنشان در حضور خدایشان اصلا و ابدا دردی برایشان ندارد و به رشد روحانی آن ها یاری می نماید.

نحوه سرانجام دادن به مراسم تایپوسام

شاید این جشن از بیرون به نظر یک ریاضت تمام عیار به نظر برسد. اما شرکت نمایندگان در تایپوسام، آن را یک تجربه مثبت تلقی می نمایند. چراکه در حقیقت سوراخ های بدنشان یک سری زخم سطحی به جا می گذارند که در طول یک هفته خوب می شوند و بار معنوی مراسم برایشان بیشتر از درد فرو بردن این سیخ های آهنی به تنشان است.

به عقیده پیروان این آیین، روزه گرفتن و پوشیدن کاوادی کار سختی نیست و اتفاقا روزهای به جای مانده سال است که برایشان سخت می گذرد. به نظر این مردم تحمل بار سنگین مسئولیت خانواده سخت تر از تحمل 48 روز ریاضت این مراسم است. چراکه این 48 روز بالاخره تمام می گردد، اما آن 300 روز معمول زندگی طولانی تر و سخت تر است.

پیشنهاد مطالعه: مطلب پدیده وحشتناک باران خون! را مطالعه کنید.