سیاره ای که دور جنازه خورشیدش می شود - پسرک کامپیوتری

سازمان هوانوردی و فضایی آمریکا (ناسا) می گوید اولین سیاره ای را که دور یک کوتوله سفید می گردد، کشف نموده است. کوتوله های سفید بازمانده های ستارگانی مثل خورشید ما هستند. بعضی پژوهشگران پیش تر باورد داشتند که چنین جست وجویی بی فایده است، زیرا پنداشته می شد که پیدایش کوتوله سفید، تمامی سیاره های نزدیک به آن را از بین می برد.

اما داده های جدید ماهواره کاوش برون سیاره ای انتقالی (Transiting Exoplanet Survey Satellite -TES) و تلسکوپ ااسپیتزر آن، ظاهرا نشان می دهند که سیاره ای به نام دبلیو دی1856 سالم ماندهاست و دور خورشید خودش می گردد.

این سیاره بزرگ که بسیار بزرگتر از ستاره ای است که دورش می گردد، ممکن است نشانی از آینده کره زمین باشد و احتمال وجود حیات در سیاره های دیگر شبیه زمین را مطرح کند.

اندرو وندربرگ، استادیار نجوم در دانشگاه ویسکانسن- مدیسون، گفت: دبلیو دی1856 به کوتوله سفید خیلی نزدیک شد، ولی جان به در برد. فرایند تشکیل کوتوله های سفید، سیاره های همجوارش را نابود می نماید و جاذبه بزرگ آن، هر چیزی را که نزدیکش بگردد از هم می درد.

ما هنوز پرسش های زیادی داریم که چطور دبلیو دی1856 بدون آن که دچار چنین سرنوشتی گردد، در موقعیت فعلی خود است.

معمولا وقتی سوخت ستاره ای مثل خورشید ما به آخر برسد، آغاز به تورم می نماید و هزاران بار بزرگتر می گردد. نتیجه، ستاره ای به نام غول سرخ است که از شرایط پیشین خود خنکتر است. بعد، گاز از درون ستاره به فضا فوران می نماید که باعث می گردد ستاره در خود مچاله گردد. در این فرایند، ستاره 80 درصد جرم خود را از دست می دهد، و آنچه باقی می ماند، یک کوتوله سفید است.

وقتی این اتفاق می افتد، هر چیزی که در نزدیکی کوتوله سفید باشد هضم می گردد و می سوزد. اگر دبلیو دی1856 به همان اندازه کنونی به خورشدیش نزدیک بود، سرنوشتی جز این نمی داشت. اما پژوهشگران گمان دارند که این سیاره در ابتدا پنجاه بار دورتر بوده است و سپس با جاذبه کوتوله سفید، به نزدیک آن کشیده شده است.

سی یی ژو، اخترشناس رصدخانه بین المللی جمینای در هاوایی که زیرمجموعه ای از بنیاد ملی علوم آمریکاست، گفت: مدت هاست که می دانیم پس از تولد کوتوله های سفید، اشیای دور مثل سیارک ها و شهاب های دنباله دار ممکن است به سمت این ستاره ها کشانده شوند. معمولا جاذبه نیرومند کوتوله سفید آن ها را از هم می درد و بدل به قرصی از ذرات می نماید.

نشانه هایی دیده ایم که سیاره ها هم ممکن است به سمت کوتوله سفید کشیده شوند، اما این اولین باری است که ظاهرا سیاره ای بدون آسیب دیدن، این جهت را طی نموده است.

با تکیه بر اطلاعاتی که هنگام عبور این سیاره از جلوی خورشیدش به دست آمد، و نیز با توجه به سن خود کوتوله سفید، تصور می رود که دبلیو دی1856 اندازه ای حدود 14 برابر کره مشتری داشته باشد. برای تایید نتیجه این تحقیق، مطالعات بیشتری ضروری است تا دانشمندان مطمئن شوند که نخستین مورد گردش یک سیاره به دور یک کوتوله سفید را دیده اند.

اما این پژوهش از هم اکنون این گمان را در میان محققان دامن زده است که اگر سیاره ها بتوانند در این سفر پرماجرا باقی بمانند، ممکن است سیاره هایی از جنس سنگ و به اندازه زمین ما هم کشف شوند. شرایط مدار یک کوتوله سفید ممکن است برای حیات فرازمینی مساعد باشد.

لیسا کالتنگر، مدیر موسسه کارل سیگن دانشگاه کورنل و از مولفان این مقاله، گفت: از این جالبتر این که ماهواره وب می تواند ترکیبات گازی را که به صورت بالقوه نشانه فعالیت زیستی باشد، در 25 بار گردش سیاره، تشخیص بدهد.

دبلیو دی1856 حاکی از آن است که جان به در بردن سیاره ها از تحولات پرتلاطم کوتوله های سفید ممکن است. در شرایط مناسب، این سیاره ها محیطی مساعد برای حیاتند که می تواند بسیار بیش از زمین دوام بیاورد. حالا ما می توانیم وجود چنین جهان هایی را که دور هسته مرده ستاره ها می گردند، آنالیز کنیم.

مقاله سیاره بزرگی که دور یک کوتوله سفید می گردد و این پژوهش را شرح می دهد، در نشریه نیچر چاپ شد.

منبع: ایندیپندنت