راهی به حمایت از اسکوچیچ نیست - پسرک کامپیوتری

از وبسایت وزارت بهداشت درمان آموزش پزشکی دیدن نمایید.

سام ستارزاده| بدون هیچ گونه تردیدی می توان گفت که دراگان اسکوچیچ با حدود 2 ماه سابقه سرمربیگری در تیم ملی و صفر حضور در دیدارهای ملی، یکی از تنهاترین سرمربیان تاریخ فوتبال ملی ایران است. گزینه های قبلی، داخلی یا خارجی، پیروز یا ناکام، کار خود را یا با استقبالی گرم شروع می کردند یا با حاشیه امنی از جمله برای اثبات توانایی های آقای فلانی زمان ضروری است که فدراسیون به آنها می داد.

اما اسکوچیچ از دید بسیاری از فوتبالدوستان و فعالان فوتبال ایران، فردی بود که سرمربی یک باشگاه دسته اولی بود، نه فردی که همان باشگاه را به فینال جام حذفی رساند؛ بلکه فردی که در لیگ برتر هم نمی توانست تیم برای خود دست وپا کند و جانشینی کارلوس کی روش و مارک ویلموتس برایش مانند رویای شیرین یک کودک بود.

اما هرچه بود، جنتلمن کروات دیگر سرمربی تیم ملی بود و نیازمند حمایت و دلگرمی میلیونی نفر از ما. پاندمی کروناویروس، دیدارهای سرنوشت ساز یوزپلنگان مقابل بحرین و عراق را به فصل پاییز موکول کرد و منتقدان شماره یک اسکو را نیز وسوسه نمود تا چه در بازار شایعات فضای مجازی و چه حتی در اذهان فدراسیون نشینان، پرونده گزینه هایی گرفته از امیر قلعه نویی تا گابریل کالدرون را به چشم بیاورند. هرچند برآورد ها در خصوص خاتمه همکاری زودهنگام با اسکوچیچ با کمی تأخیر از سوی سخنگو و دبیر تازه وارد فدراسیون تکذیب شدند، اما انکارپذیر نیست که هنوز حمایت قاطعی هم از سوی اهالی ساختمان سئول از سرمربی جدید تیم ملی اجرا شده نشده.

البته یک سوی داستان این است که این فدراسیون هنوز شخص اولی هم ندارد که بخواهد پشت اسکوچیچ بایستد یا نایستد. دغدغه هایی نظیر تدوین اساسنامه جدید و برگزاری انتخابات استاندارد که اولویت های محمدنبی هستند، در کوتاه مدت تحقق نخواهند یافت، از این رو جست وجو پی یک ماجراجویی جدید در نیمکت تیم ملی جز دردسر برای کادر اجرایی فدراسیون چیزی به همراه نخواهد داشت.

در هر صورت اسکوچیچ الان یکی از ماست و گویی ضربان قلبش با ما 80میلیون طرفدار تنظیم است. برنامه های آماده سازی تیم ملی و شرایط باشگاه های داخلی و لژیونرها را با سفرهای کاری پیوسته پیگیری می نماید، به صورت علنی از کمپین مقابله با تحریم های ظالمانه آمریکا علیه ایران حمایت می نماید و برای رسانه های خارجی جز زیبایی های ایران را به تصویر نمی کشد.

در آشفته بازار کنونی راهی به جز حمایت عملی از اسکوچیچ باقی نمانده؛ چه برای مدیران فوتبال ما و چه برای خود ما طرفداران. دراگان در همین مدت کوتاه تعهدپذیری قوی خود را نشان داده و حداقل در این مرحله، رضایت اولیه پاهای ثابت تیم ملی را جلب نموده است. حمایت معنوی تمام عیار از اسکوچیچ، که حمایت از یک تصمیم مهم خود است، کوچکترین احترامی است که فدراسیون می تواند در قبال کوشش ها و وظیفه شناسی او خرج کند.