باور های ناکارآمد درباره ناکامی - پسرک کامپیوتری

تبدیل شکست به فاجعه، ناچیز شمردن توانایی های خود برای کنار آمدن با آن و ... تصوراتی اشتباه درباره ناکامی است که احتیاج به اصلاح فوری دارد.

ناکامی چالشی دایمی در زندگی است. ما از لحظه تولد ناکامی را تجربه می کنیم؛ هر درد، هر احتیاج یا خواسته و میل ارضا نشده، هر احساس ناخوشایند و منفی، یک ناکامی است.

در این بین به نظر می رسد، بعضی افراد راحت تر می توانند ناکامی ها را تجربه و تحمل نمایند، اما برای بعضی تحمل ناکامی به قدری سخت است که به نبردی دایمی بین آن ها و زندگی تبدیل شده است.

گویی برای این افراد، ارضا نشدن هر احتیاج، تاخیر در رسیدن به خواسته ها، هر گونه طرد شدن و نه شنیدن از سمت دیگران، هر مانع در راه رسیدن به اهداف، هر شکست کوچک و تطابق نداشتن کامل زندگی با خواسته ها و آرزوهای شان، یک ناکامی غیرقابل تحمل تلقی می گردد، اما چرا این مسئله احتیاج به مدیریت دارد و باید چه کرد؟

ناتوانی در تحمل ناکامی به آشفتگی در هیجانات، عملکرد و روابط منجر می گردد. نپذیرفتن ناکامی به عنوان تجربه ای پرتکرار و اجتناب ناپذیر در زندگی، حتی باعث می گردد فرد در مواجهه با آن به ورطه افسردگی و ناامیدی سقوط کند، همواره نسبت به دیگران و دنیا احساس خشم و کینه داشته باشد، خود را ناتوان و ضعیف بپندارد یا به مرور از هر موقعیتی که در آن احتمال ناکامی وجود دارد، اجتناب کند.

جالب است بدانید که نداشتن تحمل ناکامی یکی از دلایل اهمال کاری است، زیرا کوشش کردن، رنج کشیدن، انجام کار های ناخوشایند، احتمال شکست خوردن، تحمل خستگی و دست کشیدن از لذت ها به منظور رسیدن به اهداف، برای فردی که تحمل ناکامی را ندارد، شرایطی بسیار ناخوشایند و غیرقابل تحمل تلقی می گردد و از آن ها اجتناب می نماید.

والدینی که در کودکی به صورت افراطی احتیاج های فرزند خود را تامین و در برابر هر تجربه ناخوشایندی از کودک محافظت می نمایند، در واقع او را در یک دنیای خیالی و همواره کامیاب نماینده بزرگ نموده و فرصت تجربه ناکامی های بهینه را که برای رشد تاب آوری و سرسختی کودک لازم است، از او می گیرند.

یک عامل مهمی که به مرور زمان در افرادی که تحمل ناکامی را ندارد، شکل می گیرد و تشدید می گردد، باور های غلط و ناکارآمد درباره ناکامی است. در واقع این افراد، باور های ناکارآمدی درباره خودشان، دیگران و رویداد های زندگی دارند. آن ها موقعیت های ناکام نماینده را یک فاجعه و توانایی خود در کنار آمدن با این موقعیت ها را بسیار ناچیز می شمارند.

آن ها گمان می نمایند، احتیاج ها و خواسته های شان باید حتما و فورا ارضا گردد؛ باید به تمام اهداف شان برسند؛ نباید هیچ احساس منفی مانند رنج، خستگی، ناامیدی، غم یا اضطراب را تجربه نمایند؛ در زندگی شان همواره باید لذت و شادی و آرامش باشد در غیر این صورت باور دارند که زندگی بدی دارند؛ هرکسی که به خواسته های آن ها جواب رد بدهد یعنی دوست شان ندارد و برای آن ها ارزشی قائل نیست؛ و زندگی و دنیا را به طور کلی ناکام نماینده و ناامیدنماینده می بینند.

از آن جا که نداشتن تحمل ناکامی یک سازه مهم در به خطر افتادن سلامت روان انسان است و افراد را در معرض خطر اختلالاتی، چون افسردگی، اختلالات اضطرابی یا افت عملکرد شغلی، خانوادگی و اجتماعی قرار می دهد، باید فکری به حال آن کرد.

همان طور که گفتیم باور ها نقشی اساسی دارند؛ بنابراین در گام اول باور های ناکارآمد درباره خودتان، دیگران و رویداد های ناکام نماینده زندگی را پیدا و آن ها را با باور های واقع بینانه جایگزین کنید.

قرار نیست همه احتیاج ها و خواسته های ما ارضا شوند؛ قرار نیست ما به همه اهداف مان برسیم؛ ناکامی، اضطراب، خستگی، درد، غم، شکست و نرسیدن هم بخشی از زندگی است نه تمام آن و ما هم در برابر سختی ها و ناکامی ها آن قدر ها که گمان می کنیم ضعیف و ناتوان نیستیم.

بعد از تغییر باور های ناکارآمد، روی رفتار های ناکارآمدمان تجدیدنظر کنیم. اغلب افراد با تحمل ناکامی پایین، از هر چالشی اجتناب می نمایند و نمی دانند با این فرار کردن ها، شانس رشد و کسب تجارب موفقیت آمیز را هم از خود گرفته و بیش از پیش خود را در ناامیدی فرو برده اند؛ بنابراین مواجهه با سختی ها و ناکامی ها را به عنوان یک تمرین رشدی نگاه کنید. از موقعیت هایی که به طور میانه برای شما سخت هستند، آغاز کنید و رنج مواجهه با آن ها را به عنوان یک رنج معنادار برای رسیدن به اهداف تان بپذیرید.

منبع: خراسان