من بوریس جانسون نیستم! - پسرک کامپیوتری

به گزارش خبرنگاران، از زمانی که بوریس جانسون به خیابان 10 داونینگ رفت و قول داد که کناره گیری انگلیس از اتحادیه اروپا را مورد مذاکره مجدد قرار دهد، به صورت عام در میان بسیاری از مخالفان برگزیت، نخست وزیر جدید بریتانیا را واروفاکیسی می دانستند که به روشی مشابه شکست خواهد خورد. مقامات اتحادیه اروپا معتقدند که بسیاری از نشست های بی فایده با نخست وزیر جانسون، همانند مواردی بوده که با وزیر دارایی یونان در اوج بحران بدهی یونان، تجربه شده بود.

به نظر تنها درسی که جانسون از من آموخته ، این است که هرگز نباید وارد مذاکره گردد؛ مگر اینکه آماده ترک میز مذاکره بدون توافق باشد. اما مطمئنا این درسی است که همه اشخاص معقول، بدون استثنا می دانند، از سلف جانسون، ترزامی تا نخست وزیر پیشین یونان، آلکسیس سیپراس. درس بزرگ تر که باید درحال حاضر فرا گرفته گردد، این است که رقابت بین یک جانسون مصمم و یک اتحادیه ذاتا انعطاف ناپذیر، لطمه به اروپا تحمیل می نماید. مفسران و سیاستمداران دوست دارند تا جایی که ممکن است از برگزیت و گرگزیت (خروج یونان از اتحادیه اروپا) به موازات هم نام ببرند. این حقیقت که هر دو کشور رفراندومی برگزار کردند که مخالف خواسته های رهبران اتحادیه اروپا بوده است، این امر را آسان تر می نماید. اما این قیاس، قدری سست است که مانع درک مسائل حیاتی پیش روی کشورهایمان می گردد و بدتر از آن می تواند خسارت دوسره برگزیت بدون توافق را نزدیک تر کند. واضح است که من هرگز به خروج یونان از اتحادیه اروپا عقیده نداشته ام. رای دهندگان یونانی در ژانویه 2015 ما را انتخاب کردند تا به بدبختی غیرضروری تحمیل شده بر آنها انتها دهند؛ بدبختی ای که به سبب اتخاذ سیاست های مضحک منجر به بحران مالی و بحران انسانی شد. نه آنها و نه من، به عنوان مذاکره کننده رسمی با اتحادیه اروپا، نمی خواستیم به بن بست بخوریم. تنها چیزی که ما خواهان آن بودیم این بود که سیاست های معقولی داشته باشیم که به ما این امکان را می دهد که در اتحادیه پولی و با احترام باقی بمانیم. اگر پیروز شده بودم، امروز اروپا قوی تر، محکم تر و بهتر می توانست با متحد طبیعی جانسون در کاخ سفید مخالفت کند. البته برخلاف جانسون، من صرفا یک وزیر دارایی بودم.